بررسی تاثیر الیاف پلی پروپیلن بر خواص ملات خود تراکم حاوی ذرات نانو

بتن خود تراکم پدیده ای تقریبا تازه در علم مصالح ساختمانی است که بیش از سه دهه از عمر آن نمی گذرد و امکانات جدیدی را در اختیار قرار داده که با استفاده از آن می توان بر مشکلاتی که ناشی از عدم تراکم مناسب در سازه های بتنی می باشد، از جمله کاهش عمر و دوام سازه ها فائق آمد و کیفیت و دوام بتن ها را افزایش داد. با توجه به تشابه عملکرد ملات و بتن بامصالح به کار رفته بر روی آن مطالعه بر روی ملات می تواند نتایج مشابه های را برای بتن آن در پی داشته باشد. بتن و ملات خود تراکم به نحوی تعریف شده است که بدون نیاز به ویبره داخلی و خارجی و با وزن خود، خود را متراکم می نماید و زمانی که در قالب جاری می شود و به طور کامل هواگیری می گردد و فقط با استفاده از نیروی جاذبه قالب را پر نموده و آمارتورهای موجود را پوشانده و هم زمان یکنواختی خود را حفظ می نماید. مواد پوزولانی بسیار جدیدی را که به با کمک پیشرفت های اخیر در عرصه فناوری نانو حاصل شده است، نانوذرات سیلیس، آهن و مس می باشد. تاکنون تحقیقات محدودی در ارتباط با ویژگی ها و خصوصیات کامپوزیت های سیمانی حاوی این نانوذرات انجام شده است. نظر به اهمیت شناخت مسایل مربوط به استفاده از این ماده افزودنی در ملات و آشنایی با روش های صحیح مصرف و ویژگی های مثبت و منفی آن، ضروریست که تحقیقات اساسی در این زمینه انجام پذیرد. چرا که شناخت این ماده سبب می شود که از آن بتوان به نحو مطلوب جهت بهبود کیفیت و دوام بتن استفاده نمود. یکی از ضعف های بتن کشش آن است، حال اگر بتوان با کمک الیاف به این نقص را جبران کرد گامی موثر در جهت بهبود خواص بتن می باشد. بر این اساس در تحقیق حاضر، خواص سیمان های مخلوط حاوی نانوذرات سیلیس، آهن و مس به همراه خاکستر بادی دارای الیاف پلی پروپیلن در 47 طرح مورد بررسی قرار گرفت. ذرات نانو در درصدهای 1، 2، 3، 4 و 5 در سه مرحله 0، 1 و 3 درصد الیاف ترکیب شده اند. نتایج آزمایش حاکی از آن است، استفاده از ذرات افزودن نانو و الیاف موجب افزایش مقاومت خمشی، فشاری شده و هم چنین موجب کاهش جذب آب می شود.