چینی خانه در معماری (نمونه ی موردی عمارت عالی قاپو و مسجد شیخ لطف الله در اصفهان)

معماری از قدیمی ترین هنرها در طول تاریخ می باشد که پیوسته با انسان، افکار و عقاید وی همراه بوده است. در همان کهن ترین بازمانده های تاریخی می توان تمایل انسان ها در تزیین و آراستن محیط زندگی را نظاره گر باشیم. آرایه های تزیینی از همان ابتدا در بسیاری از بناها نمود یافته است. از جمله این آرایه ها می توان به کاشی کاری معرق، مقرنس، گچبری و ... اشاره کرد. ساختار و محتوای این آرایه ها و عناصر دربردارنده مفاهیم زیباشناسانه، اصول فیزیکی و علمی است که موجب به کیفیت آوایی مطلوب در سراسر فضا گردیده است. دوره صفویه یکی از نقاط اوج معماری ایرانی اسلامی به شمار می رود. در آثار به جا مانده از این دوره می توان به مسجد شیخ لطف الله و عمارت عالی قاپو اشاره کرد که استفاده از این آرایه ها و عناصر در هندسه فضا به وضوح در آن به چشم می خورد. در این پژوهش به منظور درک مفاهیم، عناصر و آرایه های معماری شکل یافته و بررسی چینی خانه از لحاظ انتقال صدا می پردازیم که هدف دریافت رابطه آکوستیکی بین معماری و تزیینات دو بنای مذکور می باشد. روش تحقیق در این پژوهش با رویکرد تطبیقی و شیوه گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و با بررسی مستندات تاریخی و منابع دست اول می باشد. ماحصل این تجزیه و تحلیل بررسی مولفه های آکوستیکی در ساختار دو بنا می باشد.