فضاهای سکونتی مناسب برای تربیت کودک از منظر اسلام (نمونه موردی: مجتمع مسکونی آسمان تبریز)

تربیت یکی از مقاصد وجودی انسان و امری ضروری برای حیات جامعه است که درجه رشد و تحول هر جامعه را نشان می دهد و نیز اساسی ترین و ضروری ترین نیاز انسان و وسیله ای جهت هدایت و رشد اوست که در طول زمان و مرحله به مرحله پیش می رود. تربیت یکی از مهم ترین مباحث مورد توجه ادیان و مکاتب در طول تاریخ بوده است، که برای تربیت بهترین دوران، دوران کودکی است. محیط پیرامون کودک تاثیر بسزایی درشکل گیری شخصیت فرد دارد، نوع فضا و طرز معماری منازل و فضاهای فعالیت کودک، باعث تأثیرگذاری بر نوع روابط، میزان ارتباطات و نحوه ی برخوردها می شود. از نظر اسلام، هر کسی موظف است که تربیت را از خانه و خانواده خویش شروع کند. خداوند به مۆمنان چنین هشدار می دهد: «ای کسانی که ایمان آورده اید، خود و خانواده خود را از آتشی که هیزم آن مردم و سنگ هاست حفظ کنید.» (تحریم، آیه 6) روش تحقیق به کار رفته در این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد. پس از بررسی های حاضر نتایج به دست امده بیانگر این است که امروزه هم با وجود تغییر در فضاهای سکونتی هنوز هم می شود با طراحی مناسب و خلق فضایی امن در محوطه مجتمع های مسکونی فضایی مناسب برای رشد و تربیت اجتماعی کودک ایجاد کرد. مولفه هایی مانند احترام و رعایت حقوق دیگران، عدالت و برابری، تعامل اجتماعی، مودت و دوستی از جمله موارد مثبتی بود که در این مجتمع به کودک القا می شد و حس غرور و خودپسندی، عدم محرمیت و قرارگیری کودکان در معرض شنیدن سخنان ناشایست بزرگسالان از جمله مواردی بود که تربیت کودک را تهدید می کرد.