راهبردهای کاربردی حفاظت از بافت تاریخی با رویکرد نوین حفاظت (نمونه موردی: پروژه بهسازی مدینه تاریخی تونس)

آثار و بافت های تاریخی شهری طی سالیان سال، به عنوان تجسم کالبدی فرایندهای اجتماعی و فرهنگی، با زندگی مردم پیوندی ناگسستنی برقرار کرده و این امر ضرورت حفظ و احیاء و توجه به این سرمایه فرهنگی را محسوس می نماید. بررسی رویکردها، سیاست ها و اقدامات در مواجهه با آثار و بافت های تاریخی، از گذشته تا به امروز، علاوه بر این نکته که چگونگی توجه به آثار تاریخی را معین می کند؛ بازگوکننده شیوه های مداخله و همچنین معایب و محاسن آن ها نیز می باشد. بنابراین ما را به سمت اتخاذ شیوه مناسب در این زمینه رهنمون می کند. پروژه بهسازی مدینه تاریخی تونس یکی از پروژه های موفق صورت گرفته در زمینه بهسازی بافت های تاریخی می باشد. دلیل این مدعی گرفتن جایزه معماری آقاخان برای چندین پروژه صورت گرفته در این بافت می باشد. روش تحقیق در این مقاله، ترکیبی از دو روش پژوهش موردی و توصیفی- تحلیلی می باشد؛ در ابتدا با استفاده از مطالعات اسنادی به بررسی سیر تحول جریان مرمت و حفاظت شهری و بیان دیدگاه های و رویکردهای مختلف می پردازد؛ رویکرد حفاظت نوین به عنوان یکی از به روزترین رویکردها بررسی می شود و در پروژه بهسازی بافت های تاریخی شهر تونس با رویکرد نوین حفاظت، به عنوان نمونه موردی معرفی گردیده است. این مطالعه نشان می دهد که در رویکرد نوین حفاظت، جامع نگری در توجه به ارزش ها و هم چنین توجه به محیط تاریخی به عنوان یک ثروت اقتصادی و اجتماعی و نیز یک منبع فرهنگی عظیم به عنوان اصول محوری مطرح اند، و این رویکرد با موفقیت در پروژه بهسازی شهر تونس مورد استفاده قرار گرفته است.