بررسی الگوهای طراحی شهری در سیاست های بهینه سازی مصرف انرژی

امروزه، یکی از چالش های پیشروی دولت ها در سراسر جهان، ایجاد شهرهایی است که از نظر مصرف انرژی بهینه باشد. در این زمینه، برنامه ریزی کاربری زمین و ابزار آن (تراکم، توزیع کاربری ها و غیره) نقش موثری در کاهش مصرف انرژی در شهرها ایفا می کند. با روند رو به افزایش جمعیت شهری پیش بینی می شود در هزاره اخیر تقریباً نیمی از جمعیت جهان در شهرها ساکن باشند یعنی در مکان هایی که بیشترین مصرف منابع و بیش ترین تولید آلودگی ها را دارند. مطالعاتی که از دهه 1370 در جهان آغاز شده، نشان می دهد که شکل شهر و الگوی طراحی آن می تواند در میزان مصرف انرژی تأثیر گذار باشد. علاوه بر ویژگیهای کالبدی شهر، خصوصیات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ساکنان آن نیز در میزان مصرف انرژی مؤثر خواهد بود. الگوی نادرست فعالیت های انسان شهرنشین، در کنار توسعه نادرست شهرها باعث برهم خوردن نظم محیط زیست گردیده و بشریت را با مشکلات عدیدهای همچون کمبود انرژی روبرو ساخته است. در این پژوهش پس از بررسی اطلاعات مربوط به الگوهای معماری در شهرها، راهکارهایی در جهت بهینه سازی مصرف انرژی ارائه می شود. روش تحقیق این مقاله، توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و در انتها با مقایسه و جمع بندی موارد بررسی شده آشکار می گردد که دو الگوی توسعه شهری فشرده و توسعه حمل و نقل محور با توجه به متراکمسازی بافت شهری، استفاده مختلط از زمین های شهری، تأکید بر دسترسی پیاده و دوچرخه و کاهش استفاده از اتومبیل و تأکید بر استفاده از حمل و نقل همگانی، نسبت به الگوی توسعه شهری گسترده در راستای اهداف ذکر شده دارای کارائی بیشتری هستند .