نقش معماری سبز در بهینه سازی مصرف انرژی

گرم شدن کره زمین، نازک شدن لایه ازن و سواخ شدن بهش هایی از آن بدلیل استفاده از آلاینده های محیطی، افزایش فزاینده آلودگی های محیط زیست و انقراض انواع گونه های جانوری و زیستی، دخالت انسان ها در تغییرات غیرقابل جبران در محیط زیست و غیره، همگی مبین ضرورت به محیط زیست بوده و آینده نگری های لازم را دو چندان خواهد کرد؛ و اهمیت توجه به تغییرات اقلیمی در مبحث پایداری نمود بیشتری دارد. معماران با اندیشه و پندار خود، تجسم عینی طراحی و پایدار و آینده نگری هوشمندانه را به معرض اجراء خواهند گذاشت. پایداری فیزیکی سازه در کنار نگرش به منابع تامین انرژی، کلید واژه و الگویی مناسب در حفظ منابع و ممانعت از هدر رفت و بهینه سازی مصالح و انرژی بر شمرده خواهد شد. گرایش به سبک معماری نوین با سازگاری محیطی و اقلیمی و هماهنگی با طبیعت از نیازهای عصر حاضر بوده، که این نگرش علاوه بر بهره گیری از معماری سنتی و ایرانی، هویت بخش توسعه پایدار جهت نسل های آینده نیز خواهد بود. بکار گیری مصالح مناسب با اقلیم و قابل بازیافت، جنبه های بومی و هویتی و فرهنگی را نیز تقویت کرده، که از اصلی ترین مفاهیم اکولوژی در طراحی و معماری می باشد. بطور کلی بوم شناسی در معماری بر قابلیت سازه جهت تلفیق عوامل محیطی و جوی، و تبدیل مراتب به کیفیت فضاها و آسایش و فرم تمرکز دارد. در سنوات و دهه های اخیر تحقیقات و مقالات و بیانه های متععدی در سراسر دنیا به رشته تحریر درآمده، که مفاهیم توسعه پایدار و اهداف و مقاصد معماری پایدار را نیز تدوین نموده است. حال سوال اینکه: الزامات توجه و اهمیت به حفاظت محیط زیست و کاهش آسیب به طبیعت کدام موئلفه ها هستند؟ مصالحی مورد استفاده چه نقشی در تخریب محیط خود زیست و پایداری ایفا می کند؟ توجه به بهبود فیزیکی و روانی در طراحی ها ساختمان ها چه تاثیری در کاهش استفاده از انرژی های فسیلی و بکارگیری بهینه از انرژی های طبیعی دارد؟ این پژوهش ضمن بازخوانی و باز تعریف موئلفه های کلان و بکارگیری روش توصیفی - تحلیلی از طریق مطالعات اسنادی و کتابخانه ای قصد واکاوی و توجه خاص به ویژه به موضوعات مرتبط و پیرامون چگونگی هم تراز توسعه پایدار با عنایت و رعایت و احترام به محیط زیست را در راستای پاسخگوئی به سوالات مطرحه شده را خواهد داشت.