بررسی اثربخشی آموزش گروهی مهارت های ارتباطی (سازگاری) با محیط بر گرایش به عمل کودکان دارای اختلال رفتاری کوهرنگ

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی مهارت های ارتباطی (سازگاری) با محیط گرایش به عمل کودکان با اختلال رفتاری انجام گرفت. روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود و جامعه ی آماری شامل کلیه کودکان 10 تا 12 سال دبستان های شهرستان کوهرنگ می شد که در سال تحصیلی 96-1395 در مدارس این شهر مشغول به تحصیل بودند. تعداد 40 نفر  به عنوان نمونه از میان جامعه ی آماری جهت انجام پژوهش انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم بندی شدند و این دو گروه از لحاظ متغیرهای جمعیت شناختی همتا گردیدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه گرایش به عمل شده بودند که بین افراد نمونه توزیع شد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش گروهی مهارت های ارتباطی (سازگاری) با محیط بر گرایش به عمل کودکان تاثیر دارد. (p≤0.01)