همگرایی سوررئالیسم و مدرنیسم در داستان باز رو به رود مندنی پور

داستان کوتاه باز رو به رود اثر شهریار مندنی پور از مجموعه ی شرق بنفشه، تمهیداتی فراهم آورده است که محمل مناسبی باشد برای بیان قابلیت همپیوندی بین دو مکتب سوررئالیسم و مدرنیسم در یک بستر. کشف و بیان برخی از مؤلفه های اساسی سوررئالیسم مانند: نگارش خودکار، رؤیا، اسراروارگی، دیوانگی، تصادف عینی، شعرگونگی، گریز از واقعیت به فراواقعیت ... و تطبیق آن ها با برخی مؤلفه های داستان کوتاه مدرن مانند کارکرد ضمیر ناهشیار، قطعیت گریزی، شاعرانگی، مالیخولیا و اعتراض به حاکمیت عقل، دلزدگی از جامعه سالاری، نظام سالاری، عصیان علیه واقعیت، و... زمینه این نوشتار است. این رویکرد سبب کشف تکنیک های زیرساختی مشترک دیگری مانند: استفاده از نمادها، گسست های درون متنی به تبع گسست های ذهنی راوی، استفاده از تکنیک سیلان ذهن، تک گویی درونی، برهم زدن ساختار خطی زمان (عدم توالی زمانی)، فقدان روابط علّی، تداعی معانی، ابهام و... می شود. یافته های پژوهش نشانگر آن است که بعضی از مؤلفه های مدرنیسم و سوررئالیسم، قابلیت همبستری در یک متن داستانی دارند، اما بیان این مطلب به این مفهوم نیست که هر متنی این ظرفیت را دارد. نیز هدف ما تعمیم این نکته نیست که این دو مکتب، تنها نقاط اشتراک دارند و از وجوه افتراق خالی هستند.