اثر بخشی واقعیت درمانی گروهی بر خودکارآمدی و عزت نفس و احساس خشنودی نوجوانان کم توان مالی بدسرپرست

هدف پژوهش حاضر، بررسی آموزش واقعیت درمانی بر خودکارآمدی و عزت نفس و احساس خشنودی خانوادگی نوجوانان کم توان مالی بدسرپرست دبیرستان پسرانه منطقه 91 تهران می باشد. پژوهش از نوع شبه آزمایشی با دو گروه برابر کنترل و آزمایش می باشد. جامعه آماری مورد مطالعه کلیه دانش آموزان کم توان مالی دبیرستان پسرانه واقع در منطقه 19 تهران در سال تحصیلی 97-1396 بود که پس از انجام هماهنگی های لازم، تعداد 24 نفر از دانش آموزان بطور تصادفی بعد از تکمیل پرسشنامه ها که بیشترین نمره را در هر سه پرسشنامه داشتند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه 12 نفره ی آزمون و شاهد قرار گرفتند. روش جمع آوری اطلاعات جهت اندازه گیری متغیرهای مورد پژوهش، پرسشنامه خود کارآمدی و عزت نفس و احساس خشنودی خانوادگی و نیز آموزش واقعیت درمانی بر اساس پروتکل درمانی درطی 8 جلسه برگزار و پرسشنامه ها بر روی نمونه مورد نظر اجرا گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار، واریانس و نمودار و... ) و در آمار استنباطی به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون آماری (تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی) در محیط نرم افزار spss صورت گرفت. نمرات پیش آزمون علائم خودکارآمدی به عنوان متغیر هم پراش وارد شدند (جدول 2). با کنترل آماری پیش آزمون (5.85= (21و1)f)، آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که واقعیت درمانی به شیوه گروهی موجب افزایش خودکارآمدی می شود. هم چنین نمرات پیش آزمون عزت نفس به عنوان متغیر هم پراش وارد شد (جدول 3).با کنترل اثر پیش آزمون 322.67= (1.21)f، 0.05p< آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که واقعیت درمانی به شیوه ی گروهی موجب افزایش عزت نفس در نوجوانان می شود. به منظور مقایسه تأثیر واقعیت درمانی به شیوه گروهی برنمرات احساس خشنودی، نمرات پیش آزمون و احساس خشنودیبه عنوان متغیر هم پراش وارد شدند (جدول 4). با کنترل آماری اثر پیش آزمون (168.03= (1و21) 0.05p<). آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که واقعیت درمانی به شیوه ی گروهی موجب افزایش نمرات احساس خشنودی می شود. نتایج نشان داد: آموزش به شیوه واقعیت درمانی موجب افزایش خودکارآمدی و بهبود عزت نفس نوجوانان شده است هم چنین روی افزایش احساس خشنودی تاثیر داشته است.