نقش ابعاد شخصیت و رشد اخلاقی در پیش بینی همدلی عاطفی پرستاران

همدلی به عنوان خصیصه ای با اهمیت و تاثیرگذار در پرستاران، موضوع بسیار مهمی است که نیازمند بررسی و تبئین می باشد که در این بین شخصیت و رشد اخلاقی می توانند از جمله متغیرهای تاثیرگذار در همدلی پرستاران باشند. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ابعاد شخصیت و رشد اخلاقی در پیش بینی همدلی عاطفی پرستاران انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را همگی پرستاران شهر رشت در سال 1396 تشکیل دادند که از این بین 200 پرستار (100 پرستار مرد و 100 پرستار زن) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه همدلی عاطفی (مهرابیان و اپستین، 1972)، پرسشنامه 5 عاملی شخصیت نئو (کوستا و مک کری، 1985) و پرسشنامه بازتاب اخلاقی اجتماعی- فرم کوتاه (گیبز، باسینگر و فولر، 1992) بود. در انتها داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام بررسی گردیدند. بر طبق نتایج بدست آمده، رشد اخلاقی (0.31=b)، مسئولیت پذیری (0.22=b) و روان آزرده گرایی (0.15=b) توانستند به صورت معناداری همدلی پرستاران را پیش بینی کنند. بر این اساس، شخصیت و رشد اخلاقی عاملی تاثیرگذار در همدلی پرستاران می باشند که با توجه به آن، می توان با طرح ریزی و اجرا برنامه ها و مداخلات، افزایش همدلی در پرستاران را موج شد.