رویکردی تحلیلی بر خط فکری علی اکبر صارمی از متأخران معمار نسل دوم

معماری معاصر ایران دارای چهار دوره تاریخی است. که عموماً به معماری سال های پس از 1300 اطلاق می شود. گرایش به معماری مدرن و تلفیق آن با معماری ایرانی در این دوره و در زمره معماران متأخر نسل دوم معماری معاصر ایران قرار می گیرد. معماری این دوره، هماهنگ با دوران معماری معاصر غرب و تحت تأثیر آن، آثار برجسته ای را در سبک های متعدد معماری اعم از مدرنیسم اولیه تا اعتلای مدرنیسم و جنبش های بعد از مدرنیسم به وجود آورده است که قابل تامل می باشد. در این پژوهش در روشی توصیفی تحلیلی علی صارمی به عنوان یکی از معماران صاحب نام و خوش ذوق ایرانی که به دنبال خلق آثاری بدیع و نو بوده معرفی می گردد و فهم و اندیشه های این معمار بزرگ معاصر که ریشه در بی زمانی مفاهیم معماری سنتی ایران داشته، و همسو با جریان های معماری معاصر جهان بوده را تحلیل و بررسی می کنیم.