مروری بر استفاده از کیتوسان اصلاح شده با نانو ذرات اکسید فلزی برای حذف فلزات سنگین از آب

آلودگی فلزات سنگین یک مشکل موجود و در حال توسعه در جهان می باشد. فلزات سنگین معمولا بر حسب ویژگی هایی نظیر چکش خواری یا قابلیت مفتول شدن، رسانایی، دوام و پایداری، نوع لیگاند تعریف می شوند. مهم ترین فلزات سنگین آلاینده محیط زیست بر حسب میزان سمیت جیوه، کادمیوم، سرب، کروم و روی می باشند. این فلزات سنگین در مقادیر کم به طور طبیعی برای بدن و محیط، لازم و ضروری می باشند ولی در غلظت های بالاتر که توسط فعالیت های انسانی به محیط وارد می گردد خطرات زیست محیطی فراوانی را به بار می آورند. انسان همواره از روش ها و فعالیت های مختلفی هم چون کشاورزی، معدن کاری، باتریسازی و پساب های صنعتی باعث ورود فلزات سنگین به آب، خاک و زنجیره غذایی شده و از آنجایی که عوارض آن ها بر محیط زیست و انسان بسیار زیاد و خطرناک می باشد، بنابراین باید به دنبال راه کارهایی برای کاهش و یا حذف این آلاینده ها بود. روش های مختلف و متعددی برای حذف و جداسازی یون های فلزات سنگین از محلول های آبی وجود دارد. جذب سطحی، به وسیله نانو ذرات فلزی یک تکنولوژی سازگار با محیط است که در سال های اخیر به عنوان عامل مؤثری برای از بین بردن آلودگی های آلی و یون های فلزات سنگین از آب و فاضلاب مورد بررسی قرار گرفته است. در گذشته از جاذب های زیستی مانند ذغال چوب، فیبر، پوسته برنج، خاک اره و نشاسته از محلول های آبی استفاده شده است. اخیراً پژوهش های فراوانی در رابطه با استفاده از کیتوسان به عنوان جاذب صورت گرفته است.