احترام به طبیعت و بهره گیری از اقلیم منطقه در راه رسیدن به معماری پایدار (نمونه موردی شهر بم)

با توجه به مصرف بی رویه انرژی های تجدید ناپذیر و آسیب های زیست محیطی، وضعیت انرژی جهان در مرحله بحرانی قرار دارد که چاره اندیشی در این زمینه راهگشایی برای بقا و حفظ محیط زیست برای نسل آینده خواهد بود. این موضوع به قدری اهمیت داشته که در معماری رویکرد های نوینی هم چون معماری پایدار ایجاد شده، از جمله مهم ترین این اصول در معماری پایدارکه مورد توجه قرار گرفته، هماهنگی با اقلیم است که برای رسیدن به معماری پایدار در جهت حفظ انرژی در مقیاس شهری لازم است، مطالعات دقیق و برجسته ای در خصوص نوع پوشش سبز سازگار با اقلیم منطقه انجام شود. شهر بم با توجه به سیمای باغ شهر خود واقع در جنوب شرقی کشور ایران و در شرق استان کرمان شهری کویری با بستر طبیعی و فرهنگی خاص خود است، که علاوه بر آن از دیرباز هماهنگی و تعادل بین این بستر طبیعی و فرهنگی وجود داشته که ما را در رسیدن به معماری پایدار راهنمایی میکند. روشی تحقیق در این مقاله مورد استفاده قرار گرفته به صورت تحلیلی و توصیفی است که مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است. نتایج به دست آمده از این پژوهش با هدف معماری پایدار، احترام به طبیعت و بررسی راهکارهایی در جهت بهرگیری از اقلیم منطقه و ارائه پیشنهادها و توصیه هایی در زمینه هماهنگ با بستر طبیعی و فرهنگی و معماری بومی شهر بم می پردازد تا از این طریق گامی به سوی پایداری برداشته باشیم.