امکان سنجی توسعه خدمات شهری هوشمند در راستای ترویج مفهوم شهر هوشمند (نمونه موردی: شهرداری تبریز)

آن چه یک شهر را به سمت هوشمندی پیش می برد، صرفاً استفاده از ابزار الکترونیکی و سیستم ارتباطاتی آن شهر نیست؛ بلکه استفاده از این ابزار جهت ارتقاء سطح کیفی زندگی شهروندان یک شهر است. نکته مهم بکارگیری فرایند خلاقانه جهت افزایش مشارکت شهروندان می باشد؛ به گونه ای که افراد جامعه دیدی آینده نگر نسبت به مسائل و مشکلات آن داشته باشند. پژوهش به بررسی و امکان سنجی توسعه خدمات شهری هوشمند در راستای ترویج مفهوم شهر هوشمند در شهرداری تبریز پرداخته است. این پژوهش یک پژوهش کاربردی است. روش تحقیق آن توصیفی- تحلیلی از نوع تحقیق پیمایشی می باشد. گردآوری اطلاعات مورد نیاز به شیوه اسنادی و کتابخانه ای انجام شده است. ابزار اندازه گیری پژوهش حاضر پرسشنامه خود محقق ساخته در طیف 5 گانه لیکرت در 2 گروه متخصصان و شهروندان می باشد. تعداد پرسشنامه با بهره گیری از فرمول حجم نمونه کوکران 384 نفر از شهروندان می باشد. تعداد 30 پرسشنامه نیز از محققین و متخصصین و مدیران شهری تکمیل گردیده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد با وجود بالا بودن میانگین حاصل از مجموع میانگین های 8 سوال سنجنده فرضیه اول از طیف لیکرت، این میانگین آن چنان که شایسته و بایسته هدف پژوهش می باشد برآورده نشده است. این موضوع به شکاف بین نگاه شهروندان به عملکرد مدیریت شهری و جایگاه مفهوم شهر هوشمند از نظر شهروندان در ذهنیت مدیران بر می گردد. در ادامه پژوهش اقدام به انجام آزمون همبستگی پیرسون بین 2 متغیر توسعه سیستم مدیریت خدمات شهری بر مبنای شهر هوشمند و هزینه های مرتبطه (زمان- مصرف سوخت و انرژی، امنیت اطلاعات، کیفیت زندگی، آلودگی زیست محیطی) گردید. نتایج آزمون در ارتباط با همبستگی دو متغیر مدنظر پژوهش وجود ارتباط با میزان ارتباط 0.77 و با میزان 0.000 sig در سطح خطای 0.5 درصد و با اطمینان 95 درصد وجود رابطه مورد تایید می باشد.