بررسی جامعه شناختی دیوارنگارهای شهری سه منطقه شیراز بر اساس نظریه ساختار اجتماعی بوردیو

دیوارنگاری به عنوان یکی از عوامل بصری در محیط های شهری امکانات مختلفی برای برقراری ارتباط با فضاهای خیابانی ایجاد می کند. شهروندان به عنوان مخاطبان مورد هدف، نقش بسیار مهمی در ارائه هر عنصر بصری در فضا دارند. برای ارتقای کیفیت بصری و ادراک حسی آنان در فضاهای شهری از بارزترین نمودهای بصری دیوارنگارهای بناهای شهری است. بوردیو، جامعه شناس و مردم شناس فرانسوی، ساختار اجتماعی و سرمایه هایی برای هر جامعه تعریف می کند؛ یکی از آن ها، سرمایه فرهنگی است. سرمایه فرهنگی (یا همان شیوه زندگی) هر شهروندی شامل مهارت های خاص، سلیقه، نحوه سخن گفتن، مدارک تحصیلی می شود، مطابق با این نظریه برای شهروندان طبقه های مرفه، متوسط و مردمی در نظر می گیرد. هدف از پژوهش بررسی ادراک مخاطبان سه منطقه شیراز (مرفه، متوسط و مردمی) از دیوارنگارهایی این مناطق است. سوالات پژوهش این است مطابق با نظریه بوردیو، ادراک شهروندان از نقاشی دیواری سه منطقه (مرفه، متوسط و مردمی) شهر شیراز چگونه است؟ و به چه میزان نقاشی های دیواری بناهای سه منطقه با فرهنگ شهروندان عبوری آن مناطق متناسب است؟ این پژوهش کاربردی و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای، میدانی از طریق مصاحبه و روش توصیفی تحلیلی برای بیان محتواها بکار رفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد ادراک مخاطبان ربطی به طبقه مرفه، متوسط و مردمی یک جامعه ندارد و بر مبنای پیش داشت های ذهنی خود و سرمایه فرهنگی (شیوه زندگی) هر شهروندی که شامل مهارت های خاص، سلیقه، نحوه سخن گفتن، مدارک تحصیلی می شود با دیوارنگارها و فضای شهری ارتباط برقرار می کنند. زیباشناختی هر نقاشی بر مبنای سرمایه فرهنگی مخاطب و سلیقه او تعریف می شود که در هر سه طبقه یکسان بوده است؛ محتملاً به معنای یکی دانستن همه شهروندان و نقض تئوری مخاطبان بی هنر در هر طبقه از سوی نقاشان و متولیان زیباسازی شهر می باشد. به عبارتی حاکی از نخبه پنداشتن شهروندان در هر طبقه است.