امکان سنجی ایجاد پیاده راه با رویکرد ارتقاء تعاملات اجتماعی و توسعه گردشگری (مطالعه موردی: خیابان مدرس شهر کرمانشاه)

شهر پدیده ای زنده و پویا در بستر زمان است که جسم آن، کالبد شهر و روح آن، شهروندان و تعاملات اجتماعی آن ها است. یکی از با اهمیت ترین بسترهای حیات شهری مسیرهای پیاده شهری هستند. ابهامی که در تعریف نقش عابر پیاده در شهرسازی امروز ایجاد شده است باعث محدود شدن عرصه تعاملات شهروندی و تداخل فعالیت ها در شهر شده است. بنابراین نگرش جدید شهرسازی به این مقوله، بر این باور است که بار دیگر معیارهای انسانی را در طراحی فضاهای شهری جاری و ساری نماید. خیابان با بافت سنتی مرکز و قلب فرهنگی شهر محسوب می گردد و چه بسا از جذاب ترین عناصر گردشگری تلقی می گردد، اما توجه صرف برای رفع نیازهای سواره باعث تاریخ زدایی و زدودن خاطرات جمعی شده و ارزش های بصری مسیر را کاسته است، با این مضمون خیابان مدرس شهر کرمانشاه با پشتوانه تاریخی و حس تعلق خاطر ساکنین شهر بستری مناسب جهت ایجاد فضای پیاده است و این امر ضرورت تحقیق را میسر ساخت. تحلیل و امکانسنجی بهره مندی از فرصت های توسعه ای، جهت برون رفت از وضعیت فعلی و حرکت از وضع موجود به وضع مطلوب جهت ایجاد پیاده راه در خیابان مدرس شهر کرمانشاه را اهداف اصلی این پژوهش تشکیل می دهند. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی تحلیلی است که روش گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی (کتابخانه ای) و میدانی می باشد. حجم نمونه طبق فرمول کوکران معادل 384 نفر با احتمال خطای 5% است، و جهت تحلیل استنباطی و توصیفی آماری مطالعه حاضر از نرم افزار spss بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از پرسشنامه نشان می دهد این محدوده با وجود قابلیت های اقتصادی و اجتماعی مناسب، از نظر حفظ و مرمت جداره های کهن، تعریض پیاده روها، امنیت فضا، زیبایی بصری در رنگ و نمای ساختمان های جدید، خدمات و امکانات رفاهی و ... در وضعیت مناسبی به سر نمی برد.