خاک، معماری پایدار با تکیه بر قابلیت های زمین در تعامل طبیعت و تکنولوژی

امروزه با توجه به مسئله ی بحران انرژی، صرفه جویی در مصرف آن به یک ضرورت تبدیل شده است؛ که با کاربرد انرژی های پاک در ساختمان می توان در مصرف انرژی صرفه جویی کرد. مسئله اصلی معماری امروز، قطع ارتباط میان معماری بومی و نیازهای مدرن است. راه دستیابی به این هدف، استفاده از الگوی معماری پایدار می باشد. در معماری ایران، ارزش های پایدار فراوان است. یکی از این روش ها بررسی الگوهای ارزشمند در معماری بومی ایران، با تاکید بر بهره گیری از خاک پناه (عمق زمین) می با شد. در واقع معماری سنتی ایران قابلیت های گسترده ای در ارائه راهکارهای استفاده از توده زمین یا خاک پناه دارد و می توان از آن ها برای طراحی ساختمان های جدید بهره گرفت. این مقاله که حاصل مشاهدات عینی و مطالعات کتابخانه ای است به صورت تحلیلی توصیفی در بررسی و باز شناسی اصول شکل گیری معماری سنتی پایدار در اقلیم ایران را خواهد داشت و نشان می دهد که فضاهای زیر زمینی در معماری بومی ایران چگونه پاسخگوی نیاز اقلیمی هر منطقه می باشد. و این فضاها را به عنوان نمونه ای از الگوهای همساز با اقلیم مورد بررسی قرار داده و با مروری بر معماری پایدار، پس از بیان نیازهای اقلیمی هر منطقه، استخراج و دسته بندی کرد.