تحلیل و بررسی بافت معماری سنتی بازار در اقلیم گرم و خشک

معماری به عنوان یکی از بزرگترین دستاوردهای فرهنگی بشر در میان اقوام مختلف با اقلیم های متفاوت و دارای فرم، کاربری ها و رنگ های گوناگون است که تلاش نموده است با ایجاد وحدت و یکپارچگی در عناصر مختلف و سازگاری با محیط نسبت به فراهم اوردن اسایش اقدام نماید. در معماری سنتی ایران ساختمان بر اساس موقعیت جغرافیایی اش از طریق اجرای نمونه های مختلف سقف، کاهش سطوح خارجی در برابر تابش مستقیم افتاب و انتخاب مصالح مناسب برای ساختمان چنان با محیط خارج مقابله می کند که بهترین شرایط اسایش را در فضای داخلی بدون استفاده از تکنولوژی های امروزی امکان پذیر می سازد. که نمونه ی بارز این سازگاری در کالبد بازارهای ایرانی در چهار اقلیم متفاوت ایران کاملا هویداست. بازار مهم ترین عامل ارتباطی و فضای شهری در شهرهای ایران به شمار می آیند. از یک سو موقعیت و جایگاه شهری بازار و فضاها و مراکز آن و از سوی دیگر اهمیت نقش و منزلت اجتماعی اصناف و بازاریان موجب می شود که بازار تنها یک فضای اقتصادی به شمار نیاید و اهمیت ویژه ای در زندگی شهری داشته باشد. وجود بازار در شهرها بیانگر ارزش،رشد و موفقیت است و رابطه آن با جمعیت و بافت شهری و عکس العمل آن در مقابل مشکلات اجتماعی قابل توجه است. بازار همیشه با زندگی روزمره مردم ارتباط مستقیم دارد و محور جاذبه اجتماعی و اقتصادی به صورت ضمانت اقتصادی محسوب می شود. در مجموع می توان گفت بازار در اقلیم های مختلف با اتصال فضاهای بزرگ و کوچک با یک محور اصلی، مجموعه ای به هم پیوسته، یکپارچه و منسجمی را پدید آورده است.