تحلیلی بر مدیریت تأمین آب آشامیدنی در شرایط بحران

وضعیت اضطراری رویداد برنامه ریزی نشده ای است که در اثر آن افراد، تاسیسات و محیط زیست در معرض خطر جدی قرار می گیرند. این وضعیت اغلب در نتیجه نقص دستگاه ها و یا خطاهای انسانی به وقوع می پیوندد، البته عوامل خارجی دیگر نظیر رعد و برق، سیل، طوفان، زلزله و جنگ نیز ممکن است سبب بروز آن ها گردند. روش کار در این تحقیق بصورت مطالعات کتابخانه ای، جستجوی اینترنتی و مراجعه به سازمان های ذیربط بوده است. در این تحقیق بررسی های انجام شده روی شبکه انتقال و توزیع نتایج متعددی را نشان می دهد. بررسی ها نشان می دهد که حداقل یک منبع آب به ازای هر 250 نفر تامین گردیده و حداکثر فاصله منبع آب از چادر بایستی 500 متر در نظر گرفته شده باشد. در ضمن در سه زمان قبل از وقوع، حین وقوع و پس از وقوع مواردی را متذکر شده و راهکارهایی را ارائه می کند. اثرات این شرایط را روی سیستم آبرسانی بررسی کرده و در خصوص تأمین آب نحوه گندزدایی و ضدعفونی کردن آب در شرایط اضطراری مسائلی را روشن می سازد. توزیع آب و یخ در این شرایط تصفیه و ذخیره کردن آن نیز از مسائل مهمی است که در این مقاله به آن ها اشاره شده است. در این مقاله با گذری بر وضعیت موجود ضرورت استقرار مدیریت پیشگیرانه برای تأمین آب در شرایط اضطراری تشریح شده و می توان گفت که خروجی تمام فعالیت ها و تحقیقات انجام شده در رابطه با بحران کم آبی یا بی آبی در شرایط اضطراری، اینست که مسئولین امر می باید در سه شرایط قبل، حین و پس از وقوع، تمهیداتی را برای مقابله با بحران تهیه و توزیع آب آشامیدنی سالم و بهداشتی ببینند.