بررسی میزان برخورداری آموزشی شهرستان های استان اردبیل به منظور دستیابی به توسعه پایدار شهری با استفاده از مدل ویکور

توسعه و ابعاد آن در چند دهه ی اخیر در مطالعات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی کاربرد داشته و در فرهنگ کشورها به عنوان یک عامل تفکیک کننده جوامع از یکدیگر و از همه ی جوانب مطرح می شود. بنابراین شناخت و تجزیه و تحلیل وضع مناطق در زمینه های محیطی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و آموزشی نخستین گام در فرآیند برنامه ریزی توسعه منطقه ای است. در این میان آموزش از دیرباز به عنوان یکی از پایه های اصلی و عوامل تعیین کننده ی توسعه اقتصادی و اجتماعی شهرها شناخته شده است. با عنایت به موارد فوق الذکر در پژوهش حاضر سعی شده است، با روش توصیفی تحلیلی به تعیین میزان برخورداری آموزشی شهرستان های استان اردبیل در شاخص های انتخابی توسعه پرداخته شود. بدین منظور در این پژوهش شهرستان های استان اردبیل بر اساس 14 شاخص و متغیر توسعه آموزشی با استفاده از مدل های کمی برنامه ریزی از جمله مدل ویکور و وزن دهی شاخص ها با تکنیک آنتروپی شانون، سطح بندی و میزان نابرابری های موجود آموزشی در شهرستان های استان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از رتبه بندی شهرستان ها بر مبنای توسعه یافتگی، نشان داد که شهرستان های نمین، کوثر و خلخال به ترتیب 0.121 ، 0.145 و 0.360 به عنوان شهرستان های برخوردار از توسعه آموزشی می باشند. شهرستان های سرعین، پارس آباد و بیله سوار به ترتیب 0.521 ، 0.523 و 0.598 به عنوان شهرستان های نیمه برخوردار و شهرستان های مشکین شهر، اردبیل، نیر و گرمی به ترتیب 0.693 ، 0.755 ، 0.770 و 1 به عنوان شهرستان های محروم از نظر سطح توسعه یافتگی آموزشی قرار دارند. بنابراین این شهرستان ها نیازمند اتخاذ سیاست ها و انجام اقدامات مناسب و سریع هستند تا بتوانند بر محرومیت های فعلی فائق آیند و زمینه توسعه ی متعادل ملی و منطقه ای فراهم آید.