مقایسه روش های عددی تفاضل محدود و المان محدود در تحلیل روسازی انعطاف پذیر

روسازی های انعطاف پذیر با رویه های آسفالتی در سراسر جهان به طور قابل توجهی مورد استفاده قرار می گیرند. در این مقاله با استفاده از روش عددی تفاضل محدود به بررسی تحلیل روسازی های انعطاف پذیر تحت سیستم های بارگذاری تک، دو و سه محوره پرداخته شد، سپس نتایج حاصل با روش اجزا محدود مقایسه گردید. اعتبار نتایج حاصل از تحلیل های تفاضل محدود از مقایسه با نتایج آزمایشگاهی بارگذاری روسازی انعطاف پذیر باند فرودگاه و هم چنین نتایج تحلیل های اجزای محدود مورد سنجش قرار گرفت. با توجه به پاسخ نتایج این روش در تحلیل روسازی انعطاف پذیرمی تواند به عنوان روشی قابل قبول در طراحی ها استفاده نمود. در تحلیل روسازی تحت بارگذاری تک محوره دوگانه، مشاهده شد که به علت کم تر بودن سختی برشی لایه اساس نسبت به آسفالت، کرنش برشی حداکثر در بالای اساس رخ می دهد. بیش ترین کرنش ناشی از بار وارده به سطح روسازی تحت سیستم دومحوره دوگانه، در بالای سابگرید اتفاق می افتد و اندرکنش دوچرخ مجاور وسیله نقلیه به وضوح قابل رؤیت است. هم چنین تأثیر افزایش تعداد چرخ ها و محورها در سیستم های مختلف بارگذاری بر میزان تغییرشکل ها و تنش های جسم روسازی مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت.