امکان استفاده از گیاهان بومی در فضای سبز شهری (مطالعه موردی شهر همدان)

شرایط اقلیمی و وضعیت ناپایدار منابع مختلف، مدیران شهری را ناچار به استفاده از گونه های بومی در طراحی منظر و فضای سبز خواهد کرد. در کشور ایران اقلیم های متفاوتی وجود دارد، بنابراین تنوع گیاهان بومی آن نیز زیاد است. بکارگیری این گونه ها در فضای سبز تنوع گونه ها و اکوتیپ ها (از نظر رنگ، فرم، اندازه و سازگاری) را دو چندان می کند. وجود گیاهان بومی در فضای سبز نشانهای از توانایی اقلیمی و احوال فرهنگی منطقه است. برخی گیاهان بومی دارای حدود تحمل نسبتاً خوبی به شوری، خشکی، قلیایی بودن خاک، تشعشع شدید خورشید، شرایط ماندابی، هرس شدید و... هستند، و در نتیجه هزینه های پایین حفظ و نگهداری،گزینه ای مطلوب در ایجاد یک فضای سبز پایدار هستند. رمز موفقیت در ایجاد یک فضای سبز پایدار انتخاب گونه های مناسب و سازگار با محیط شهری است. تحقیق حاضر با هدف انتخاب مناسب ترین گونه درختی و درختچه ای جهت کاشت در فضای سبز شهری شهر همدان انجام شده است. این تحقیق با در نظر گرفتن تمامی عوامل تاثیرگذار در انتخاب گونه، مناسب ترین گزینه ها را انتخاب و به ترتیب اولویت بندی می نماید. به منظور افزایش دقت در انتخاب گونه های مناسب از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ahp)) استفاده شده است.