رابطه بین نیمرخ روان شناختی، خودکارآمدی شغلی با صلاحیت اجتماعی در کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمان

زمینه و هدف: تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه بین رابطه بین نیمرخ روان شناختی، خودکارآمدی شغلی با صلاحیت اجتماعی در کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمان طراحی و اجرا گردیده است.

روش کار: نوع تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ استراتژی، همبستگی است و روش میدانی و کتابخانه ای انجام شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه کارکنان ادارات و ورزش جوانان استان کرمان به تعداد 135 نفر تشکیل دادند. و با توجه به محدود بودن جامعه، نمونه آماری به صورت کل شمار از اعضای جامعه آماری انتخاب شد. به منظور جمع آوری اطلاعات لازم در تحقیق حاضر از پرسشنامه نیمرخ روانشناختی نئو (1985)، پرسشنامه خودکارآمدی شغلی شرر (1989) و پرسشنامه صلاحیت اجتماعی نیک رفتار (1390) استفاده شد. روایی و پایایی این پرسشنامه ها در حد بالا و قابل قبولی به تایید رسیده بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده های تحقیق حاضر از روش های آماری کلوموگراف- اسمیرنف، آزمون پیرسون و رگرسیون استفاده گردید. محاسبات آماری به وسیله نرم افزار آماری spss نسخه 22 انجام گردید.

 یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین خودکارآمدی شغلی و نیمرخ روان شناختی با صلاحیت اجتماعی در کارکنان رابطه معنی داری وجود دارد. هم چنین نیمرخ روان شناختی و خودکارآمدی شغلی می توانند صلاحیت اجتماعی در کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمان را پیش بینی کنند.

 نتیجه گیری: این نتایج می تواند در شناخت ویژگی های روانشناختی و اجتماعی کارکنان اثربخش باشد.