ارتباط بین شیوه های مدیریت استعداد و شناسایی استعداد سازمانی

زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر، ارتباط بین شیوه های مدیریت استعداد و شناسایی استعداد سازمانی در مجموع کل مدیران و کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان فارس می باشد.

روش کار: برای عملیاتی کردن این تحقیق، تعداد 107 پرسشنامه در بین کارکنان و 57پرسشنامه در بین مدیران اداره کل تربیت بدنی استان فارس پخش شد که از این تعداد، 80 برگ پرسشنامه از کارکنان و 50 برگ پرسشنامه از مدیران به محقق بازگردانده شد که مورد تحلیل واقع گشتند. برای جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه ی عناصر مدیریت استعداد سیبوسیسو (2007) استفاده شده تا ادراکات کارکنان و مدیران را مرتبط با عناصر مدیریت استعداد اندازه گیری کند. این پرسشنامه در آغاز به وسیله سیبسووتونگا (2007) در آفریفی جنوبی ساخته و توسعه داده شده است. میزان پایایی این پرسشنامه در مطالعه ی سیبوسیسو با استفاده از آلفای کرونباخ 0.88=α به دست امد برای تعیین تفاوت بین ادراکات کارکنان و مدیران، از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیری (manova) استفاده گردید. از آلفای کرونباخ جهت بررسی پایایی ابزارها استفاده شد. سطح احتمال برای معنی داری فرضیه ها برابر با 0.05در نظر گرفته شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها به دست آمد ه از پژوهش از نرم افزار 16-spss استفاده شد.

 یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین شیوه های مدیریت استعداد و شناسایی استعدادهای سازمانی از دیدگاه مدیران و کارکنان ارتباط وجود دارد (0.55r= و 0.01(p< که با تحقیق ساهل (1987) و باتنگار (2007) سانکلفمن و رنت مسترلند (2009) هم خوانی دارد. معنی دار بودن ارتباط بین شیوه های مدیریت استعداد و شناسایی استعدادهای سازمانی، یافته مثبتی برای مدیریت و سایر برنامه ریزان سازمان می باشد.

نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که شیوه های مدیریت استعداد انجام کل استراتژی ها یا سیستم های طراحی شده در افزایش بهره وری محل کار به وسیله فرایندهای پیشرفتی در جذب، استخدام، حفظ و استفاده از افراد با استعدادها و ویژگی های لازم در مواجهه با نیازهای حال و آینده می باشد.