تاثیر ساز دف در جذب هنرمندان جهان به موسیقی عرفانی

دَفّ، یکی از سازهای کوبه ای در موسیقی ایرانی است که شامل حلقه ای چوبی است که پوست نازکی بر آن کشیده اند و با ضربه های انگشت می نوازند. دف ایرانی شبیه به ساز دایره و کمی بزرگ تر از آن و با صدایی بمتر است. دف حلقه ای از جنس چوب می باشد که عرض آن حدود 5 تا 7 سانتی متر و قطر آن از 25 تا 40 سانتی متر است. بر یکی از سطوح این ساز پوست کشیده شده و در داخل جدار چوبی آن حدود 40 حلقه ی فلزی قرار گرفته است. این حلقه ها با فواصل مساوی صدایی زنگوار تولید کرده به همراه صدای اصلی ساز حالت دلنشین و جذابی را به وجود می آورد. در گوش های از جدار چوبی دایره سوراخی تعبیه شده که نوازنده برای نگهداشتن ساز به هنگام اجرا انگشت شست خود را درون آن می گذارد و با بقیه ی انگشتان هر دو دستش بر روی سطح پوستی ساز می کوبد. نوازنده در هنگام نواختن با تکانه ایی که به ساز می دهد سبب لرزش حلقه های آویزان در جدار داخلی آن می گردد و از این طریق صدای زنگوار، توأم با کوبش پوست به وجود می اورد. هیچ یک از صداهای تولید شده در این ساز، ارتفاع معینی، ندارند.