اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر شادکامی و بهزیستی روانشناختی افراد دارای نشانه های افسردگی: مطالعه تک آزمودنی با چند خط پایه

هدف پژوهش حاضر مطالعه ی اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر افزایش شادکامی و بهزیستی روانشناختی در افراد دارای علایم و نشانه های افسردگی بود. بدین منظور از طرح تک آزمودنی چند خط  پایه با دوره پیگیری استفاده شد. برای انجام پژوهش ابتدا از بین افراد دارای علایم و نشانه های افسردگی که به یک مرکز مشاوره در تهران مراجعه  کرده بودند، 3 نفر به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای هر کدام از شرکت کنندگان به صورت تصادفی بین 3 تا 7 هفته جلسه خط پایه در نظر گرفته شد. ارزیابی ها با استفاده از پرسش نامه افسردگی بک، پرسشنامه شادکامی آکسفورد، آزمونجهت گیری های شادکامی پترسون، مقیاس رضایت از زندگی دینر و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف در مرحله خط پایه، جلسات مداخله و دو ماه بعد از پایان مداخله (پیگیری) انجام گرفت. مداخله به صورت انفرادی در 6 جلسه 45 دقیقه ای انجام گرفت. یافته ها نشان داد که هر سه آزمودنی با شروع مداخله روند کاهشی و رو به بهبودی را در نمرات افسردگی نشان دادند (71 درصد بهبودی). همچنین هر سه آزمودنی روند افزایشی و رو به بهبودی را در نمرات بهزیستی روانشناختی (21 درصد بهبودی)، شادکامی (46 درصد بهبودی) و رضایت از زندگی (61 درصد بهبودی) نشان دادند. این نتایج در پی گیری دو ماهه نیز همچنان باقی ماند. بر این اساس، به نظر می رسد روان درمانی مثبت گرا یک روش درمانی کوتاه مدّت مؤثر برای کاهش علایم و نشانه های افسردگی و افزایش شادکامی و بهزیستی روانشناختی است.