مقایسه روش های حفاری stm و کند و پوش برای ساخت ایستگاه مترو (مطالعه موردی ایستگاه s مترو اصفهان)

امروزه با توجه به گسترش روزافزون محیط های شهری، افزایش تراکم سازه های سطحی و کمبود فضای لازم برای حمل و نقل درون شهری، نیاز به اجرای سازه های زیرزمینی نظیر تونل و ایستگاه های زیرزمینی مترو در محیط های شهری بیش از گذشته احساس می شود. یکی از عوامل حائز اهمیت در اجرای ایستگاه های عمیق مترو در محیط های شهری انتخاب روش مناسب حفاری است که تأثیر به سزایی در پایداری فضای اطراف تونل در حین حفاری، نشست های سطحی ناشی از حفاری و همچنین پایداری دراز مدت محیط حفاری شده (ایستگاه مترو) دارد. در این تحقیق با توجه به خصوصیات ژئوتکنیکی زمین و هندسه ایستگاه s مترو اصفهان، دو روش رایج در حفاری تونل های بزرگ مقطع، شامل روش های stm و روش حفاری کند و پوش با سیستم های نگهداری شاتکریت، شمع و ریب، فورپولینگ و میخ کوبی خاک جهت اجرای ایستگاه زیرزمینی از نظر پایداری فضا و تغییر مکان های محیطی تونل مورد ارزیابی و بررسی قرارگرفته است. مدل سازی عددی روش های مختلف اجرای این فضا با استفاده از روش تفاضل محدود و نرم افزار سه بعدی flac 3d انجام شده است. تحلیل حساسیت میزان جابجایی دیواره ها و سقف ایستگاه براساس تغییر مولفه های هندسی سیستم های نگهداری انجام شد. با توجه به نتایج، حداکثر جابجایی در دیواره های ایستگاه درروش کند و پوش و حداقل آن مربوط به روش stm با سیستم نگهداری میخکوبی خاک بوده است.