بازطراحی بنای تاریخی با هدف احیا و باززنده سازی به واسطه اصلاح عملکردی «با رویکرد اصول پایداری بافت های تاریخی»

بافت ها و بناهای تاریخی ارزشمندترین میراث ازهنر، تجربه و خرد جمعی گذشتگان ماست که نشان دهنده هویت فرهنگی و اجتماعی جامعه زمان خود است؛ ازین رو حفاظت، احیا و انتقال صحیح آن ها به نسل های آینده اهمیت موضوع را تایید میکند. بنای تاریخی در بافت خود پاسخگوی نیاز های انسان زمان خودش بود؛ ازین رو عدم انطباق آن با نیازهای انسان امروزی موجب اهمیت مسئله بازتعریف عملکردی بناهای تاریخی می شود. همین طور، در دهه های اخیر با توجه به توسعه ی اقتصادی و اجتماعی در شهرها و تحمیل آلودگی های زیست میطی، موجب شد تا رویکرد ها به سمت رویکرد جامع نگرانه پایداری رسید. رویکرد اصلی تحقیق در این مقاله پژوهش موردی است. نمونه؛ خانه تاریخی طهماسبی در بابل انتخاب شده است که بعد از مشخص شدن مناسب ترین رویکرد ابتدا ابعاد فرسودگی بنا مشخص می شود و سپس به مرمت و در نهایت به طرح احیا بنای تاریخی دست می یابد. در پژوهش با بهره گیری از روش تحلیلی توصیفی و تجربه شخصی و کتابخانه ای به جمع آوری داده های کالبدی ارزشمند برای شناخت نمونه اقدام شد. سوال در این پژوهش آن است که در عین حفاظت از بنای تاریخی، مناسب ترین رویکرد و روش برخورد با فرسودگی عملکردی و کالبدی و هم چنین برطرف کردن آن عارضه ها در بناهای تاریخی کدام است؟ و این که چگونه می توان به واسطه اصلاح عملکردی (تغییرات کالبدی و کارکردی بنا) که از مهم ترین ابعاد پایداری هستند، در طرح باززنده سازی بنا کمک گرفت تا آن را به زندگی اجتماعی بازگرداند. در نتیجه پژوهش، در تایید باز زنده سازی پایدار، مشخص شد هربنا در زمان و مکان خودش و با توجه به اقتضاعات خاص خود به صورت جامع باید بررسی شود و راهکارها مخصوص و منحصر به فرد فقط برای همان بناست. در نهایت طرح تبدیل خانه طهماسبی به یک کافه کتاب در قلب بافت شهری ارائه می شود و مستندات معماری شامل دوبعدی، سه بعدی و برنامه فیزیکی است.