بررسی تاثیر منظر شفابخش در طراحی باغ موزه به جهت کاهش سطح اضطراب کودکان مبتلا به سرطان

سرطان یکی از علل اصلی مرگ در سرتاسر جهان است و یکی از بیماری های مزمن و نادر در کودکان است که با مسائل و آسیب های روانشناختی همراه است. حال بیماری و بستری شدن در بیمارستان اولین بحرانی است که کودک با آن مواجه است و منجر به ایجاد بحران های اضطراب و ترس در کودکان سرطانی می گردد. از یک سو نظام های موجود در طراحی منظر طبیعی ایرانی تأثیر مستقیم بر حواس پنجگانه انسان دارد و به طور همزمان تحریک حواس را تشدید می کند عوامل تحریک کننده از جمله بازی با نور و سایه، عطر گیاهان، لمس خنکی هوا و شنیدن آوای طبیعت، حواس وی را تحت تأثیر قرار می دهد که به تمرکز و کسب آرامش منجر می شود. تاثیر شفابخشی طبیعت امری است که می تواند در جهت کاهش سطح اضطراب در کودکان سرطانی که بخش مهمی از ساعات روز را برای درمان در بیمارستان ها سپری می کنند عمل نماید. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی منابع موجود پیرامون مفهوم شفابخشی و تاثیر طبیعت بر کاهش اضطراب و راهکارهای طراحی معماری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل پژوهش نشان می دهد که رویکرد منظر شفابخش به جهت در برداشتن فاکتورهایی مناسب نظیر ایجاد یکپارچگی بین فضاهای داخلی و خارجی، ایجاد تعامل بین بیمار و عناصر طراحی منظر، امکان کم کردن آلودگی صوتی در فضا، ایجاد حس تعلق نسبت به فضا، وجود فضاهایی برای تعامل بین کودکان بیمار، استفاده از گیاهان شفابخش، کاهش استرس در فضا را به دنبال خواهند داشت. محیط شفابخش چیزی بیش تر از ساختمانی و باغی امن است که می تواند الگویی مناسب برای طراحی باغ موزه کودکان سرطانی باشد.