آموزه های طراحی صنعتی در آموزش طراحی معماری

این یک مقاله روش شناسانه (متدولوژیک) با پیشنهاد یک تمرین عملی در آموزش دانشجویان معماری از طریق تمرکز بر طراحی صنعتی و پدیده های مکانیکی میباشد. زمانی که از رابطه طراحی صنعتی و طراحی معماری صحبت به میان می آید منظور تنها یک رابطه بیرونی (بین صنعت و معماری) نیست بلکه می توان ارتباط این دو را درکشف یک رابطه درونی (در روش های طراحی و بیانی دو رشته) جستجو کرد. سر فصل های آموزشی در هر دو رشته، توانمند نمودن دانشجویان و آشنایی آن ها با مباحث روز هنری، علمی و صنعتی را در مرکز توجه خود قرار داده اند. تعامل بین رشته ای که مورد توجه و تمرکز این تمرین می باشد، بر ارائه روشی تاکید می کند که به شناخت، درک و استفاده از این رابطه درونی می پردازد و جای خالی آن در تمرین های ارائه شده در سر فصل دروس بین رشته ای معماری و طراحی صنعتی به چشم می خورد. دانشجویان می توانند در این واحد درسی با زبان مشترک آن ها که همان خط است و به وسیله ی آن، این دو هنر را به سایر شیوه های بیانی در هنرهای تجسمی مرتبط می کند، آشنا شوند و آن را در طراحی های خود به کار گیرند و در نهایت با استفاده از خط، روش های ترسیم و قراردادهایی که برای ترسیم وضع می شود ارتباطی درونی بین طراحی صنعتی و طراحی معماری ایجاد کرده و به طراحی بناهایی بپردازند که علاوه بر عملکرد بسیار متنوع و پیچیده دارای یک مجموعه واحد و ترکیب صحیح اجزا با یکدیگر باشند. روش تحقیق به کار گرفته شده در این مقاله تجربی (آزمایشی) و روش جمع آوری اطلاعات نیز از طریق روش ترکیبی (کتابخانه ای و مشاهدات) می باشد.