بررسی میزان سرانه فضاهای سبز شهر رشت

فضاهای سبز یکی از عناصر مهم محیط زیست شهری است که با ایفای نقش هایی چون جذب پرتوهای مادون قرمز خورشیدی، جذب گرد و غبار هوا، تولید اکسیژن، از بین بردن بسیاری از باکتری ها و قارچ های تک سلولی مضر و همچنین ایجاد فرح بخشی در انسان روز به روز بر اهمیت حفظ و توسعه آن در جوامع افزوده می شود . ریشه ارتباط و علاقه انسان به گیاه و درختان از سال های بسیار دور و شاید از دوران انسان های اولیه نشأت می گیرد و بی شک حیات آدمی مستقیماً تحت تأثیر محیط زیست محل زندگی اوست. اما امروزه مفهوم شهر بدون وجود فضای سبز، قابل تصور نیست. پیامدهای توسعه شهری و پیچیدگی معضلات زیست محیطی، موجودیت فضای سبز و گسترش آن را به عنوان ریه های تنفسی شهرها اجتناب ناپذیر کرده است. اهمیت فضاهای سبز در محیط شهری تا آن حد است که به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع مطرح بوده و نبود آن به معنی عدم وجود سلامت و تندرستی در شهرها تلقی می شود. فضاهای سبز شهری به عنوان بخش زنده و حیاتی ساختار مورفولوژیک و عامل اصلی توازن اکولوژیک شهرها نقش بنیادین در پایداری شهرها دارند و حضور این قسم فضاها به جوانب مختلف پایداری شهرها کمک شایان توجهی می نمایند. فضاهای سبز با تفکیک مناطق شهری تفکیک کاربری ها به ویژه کاربری متعارض جلوگیری از تراکم ساختمانی برجسته سازی خطوط اصلی شهر و ایجاد تنوع در خطوط خشک معماری به برنامه ریزی و طراحی شهر کمک می نمایند. افزون بر میزان فضاهای سبز و درصد کاربری فضاهای سبز در محیط های شهری چگونگی تراکنش و ارتباطات و اتصالات فضاهای سبز در مناطق مختلف شهر و ارتباط شهر با طبیعت خارج از آن در پایداری این فضاها حائز اهمیت بسیار می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان ضوابط سرانه فضاهای سبز شهر رشت تدوین گشته است، رویکرد پژوهش حاضر، توصیفی - تحلیلی و کاربردی بوده که با استفاده از ضوابط و اطلاعات مندرج در سازمان شهرداری به میزان بررسی ضوابط فضای سبز رعایت شده د حیطه محیط شهری می پردازیم.