برآورد ضریب تشت تبخیر به منظور محاسبه تبخی و تعرق (مطالعه موردی: دشت شهرکرد)

برآورد ضریب تشت تبخیر به منظور محاسبه تبخی و تعرق (مطالعه موردی: دشت شهرکرد)

یکی از چالش های اساسی در مدل سازی تبخیر و تعرق مرجع (et₀) استفاده از داده های محدود هواشناسی بوده که در برخی از مناطق بعلت کمبود داده های هواشناسی، تخمین این ویژگی دشوار است. یکی از روش های غیرمستقیم اندازه گیری et₀ استفاده از روش تشت تبخیر کلاس a بوده و تعیین مقدار دقیق آن وابسته به تعیین مقدار دقیق ضریب تشت در هر منطقه است. به همین منظور مقدار ضریب تشت تبخیر برای منطقه شهرکرد با استفاده از داده های هواشناسی 22 ساله ایستگاه سینوپتیک شهرکرد و با استفاده از معادله های اشنایدر، آلن و پروت، اشنایدر اصلاح شده، اورنگ، پریرا، فائو-56، عبدل واحد و کونیکا به صورت ده روزه، ماهانه و فصلی محاسبه گردید. مقادیر تبخیر و تعرق محاسبه شده با استفاده از ضرایب تشت تبخیر معادله های مذکور با روش استاندارد تخمین تبخیر و تعرق (روش فائو-پنمن- مانتیث) مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که استفاده از ضرایب تشت تبخیر بدست آمده از معادله های ذکر شده منجر به برآورد نتایج متفاوتی برای et₀ شده به گونه ای که مقادیر تبخیر و تعرق ماهانه و فصلی محاسبه شده با ضرایب تشت معادلات آلنو پروت و اورنگ و فائو-56 تطابق خوبی با روش فائو- پنمن- مانیث (fpm) داشته در حالی که برای مقادیر et₀ در بازه زمانی ده روزه تنها ضرایب تشت دو معادله آلن و پروت و فائو-56 تطابق خوبی با روش فائو-پنمن- مانتیث داشتند. از بین این معادلات، معادله پریرا تخمین کم تری در برآورد تبخیر و تعرق نسبت به معادله فائو-پنمن- مانتیث داشت.