ارزیابی شباهت ها و تفاوت های معماری پایدار و معماری سبز و انرژی صفر

ارزیابی شباهت ها و تفاوت های معماری پایدار و معماری سبز و انرژی صفر

تأثیرات عصر ارتباطات و صنعتی شدن جوامع بر فضاهای معماری کاملاً مشهود است. هر روز فرم ها و طرح های متفاوتی را در معماری شاهد هستیم، طرح ها و فرم هایی که شاید با توجه به یکسری شرایط و ضوابط و یا بدون توجه به شرایط خاص و صرفاً به علت فرم های جالب توجه یا تقلید صرف ساخته می شوند. اما امروز با توجه با کاستی ها و معضلات که در زمینه ی حفظ و استفاده ی بهینه از انرژی با آن مواجه هستیم و هم چنین توجه به بهینه سازی فضاهای معماری و تغییر نیازهای عملکردی ما از معماری، باید به سوی تعریف نوینی از خلق بناها با عنوان پایدار باشیم. موضوع انرژی و دستیابی هرچه بیشتر کشورهای پیشرفته صنعتی دنیا به منابع انرژی ارزان قیمت چالش های فراوانی را ایجاد کرده و همین امر از مباحث بسیار مهم و متداول در جهان امروز می باشد. یکی از موضوعات اصلی از مناظرهی طرح ساختمان پایدار درباره ی تعادل بین ذخیره انرژی و مصرف توزیع شدهی انرژی تجدید شدنی (انرژی خورشیدی و انرژی باد) می باشد. سخن از پایداری در معماری را می توان پندار و طراحی، ساخت و سازه های آینده تعبیر کرد. آن هم نه تنها با پایداری فیزیکی ساختمان بلکه با پایداری و حفظ این سازه و منابع انرژی آن. بدین ترتیب، این گونه به نظر می رسد که می توان پایداری را بر پایه الگویی تصور کرد که در آن موارد و منابع در دسترس بیش از هدر رفتن و یا نادیده گرفتن آن ها با کارآیی بیش تری به کار گرفته شود. این سبک از معماری از گرایش های نوین معماری می باشد که در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست طبیعی است. پژوهش حاضر بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و با بهره گیری از منابع فارسی و غیرفارسی به مرور اجمالی بر مفهوم پایداری در معماری می پردازد. از همین رو، در این پژوهش سعی شده به بحث های اصلی معماری پایدار و مبحث صفر انرژی و معماری سبز و فرق های این سه رویکرد طراحی، در عین شباهت های بسیار آن ها، بپردازیم.