بررسی تأثیر عوامل کالبدی و اجتماعی بر میزان زیست پذیری شهری در فضاهای مسکونی (نمونه موردی: تهران)

بررسی تأثیر عوامل کالبدی و اجتماعی بر میزان زیست پذیری شهری در فضاهای مسکونی (نمونه موردی: تهران)

در این تحقیق به بررسی عوامل مؤثر کالبدی و اجتماعی بر زیست پذیری مجتمع های مسکونی شهر تهران پرداخته شده است. البته پژوهش های بسیاری بر روی عوامل مختلف مؤثر بر مناطق مسکونی و هم چنین تأثیر بر روی زیست پذیری آن ها انجام گرفته است. لیکن تأثیر همزمان کالبدی اجتماعی بر روی مجتمع های مسکونی با رویکرد زیست پذیری، کمتر اشاره شده و مخصوصاً در شهر تهران که مطالعه موردی این پژوهش می باشد. این تحقیق از نظر هدف، از نوع کاربردی می باشد و جمع آوری اطلاعات از طریق پیمایشی و از روش تصادفی انجام گرفته و جامعه آماری ساکنین و کسبه محله مورد بررسی و سایت مورد نظر بوده که پس از جمع آوری داده ها و اطلاعات، با نرم افزار آماری spss مورد آنالیز قرار گرفته است. در طراحی پرسشنامه که سؤالات در 12 دسته کلی تقسیم بندی شده اند، متغیرهای مستقل زیست پذیری، کیفیت محیطی فضای باز، کیفیت محیط فضای مسکونی و متغیرهای وابسته، شامل رضایتمندی و سرزندگی بوده و جامعهٔ آماری 250 نفر بوده است. نتایج نشان می دهد زیست پذیری بیش ترین تأثیر را بر کیفیت محیط مسکونی (0.405) و کم ترین تأثیر را بر سرزندگی (0.116) داشته است. هم چنین متغیرهای کیفیت محیطی فضای باز (0.232) و رضایتمندی (0.227) در رتبه های دوم و سوم از حیث اثرپذیری از زیست پذیری دارند. هم چنین تمام متغیرهای مستقل نام برده در این پژوهش دارای رابطه مستقیم و معناداری با متغیر وابسته هستند و با افزایش تأمین و رعایت هر کدام از آن ها، زیست پذیری در مجتمع های مسکونی نیز افزایش خواهد یافت.