بررسی الگوی فضایی خانه های بومی و رهیافت های نوین در طراحی پایدار معماری مسکن

مقاله بررسی الگوی فضایی خانه های بومی و رهیافت های نوین در طراحی پایدار معماری مسکن

معماری بومی و طراحی اقلیمی ایران با شناخت فرهنگ و آداب وسنن خود و اقلیم های خود سعی در طراحی و ساخت بناهایی کرده است که کم ترین استفاده از انرژی های تجدید ناپذیر را در پی داشته و نیز با ارائه روش هایی ساده و منطقی بیشترین استفاده را از انرژی های تجدید پذیر داشته است. توسعه پایدار تغییری محیط مدارانه در استفاده از منابع طبیعی و سمت گیری توسعه فناوری است تا با نیازهای حال و آینده سازگار باشد. در معماری پایدار که در برگیرنده مفاهیم و اصول توسعه پایدار - در حوزه معماری است ساختمان نه تنها خود را با شرایط اقلیمی منطقه تطبیق می دهد، بلکه با بهره گیری از بوم شناسی ساختمان که تاکید بر قابلیت تلفیق ساختمان با عوامل محیطی دارد، سعی در نیل به کیفیات فضایی، کالبد و فرم مناسب در طراحی معماری دارد. با پژوهشی ژرف و تیزبینانه در معماری بومی ایران، در سنن و آداب و رسوم ایرانیان تک به تک اصول و ارکان پایداری و در نهایت معماری پایدار یافت می شود. موضوع مشخص و آشکار این تحقیق بکارگیری الگوهای کاربردی معماری پایدار در طراحی و ساخت بناهای همساز با اقلیم حاکم بر آن منطقه است. با بررسی معماری بومی و الگوهای معماری و طراحی اقلیمی ایران با شناخت معماری پایدار و اصل های مهم آن، با کنارهم قراردادن این دو مقوله نتایج دست یافته را می توان کاربردی تر در معماری استفاده و بهره برد.