رویکرد مشارکتی در برنامه ریزی منطقه ای

رویکرد مشارکتی در برنامه ریزی منطقه ای

امروزه در الگوهای جدید برنامه ریزی منطقه ای جهانی، اجرای پروژه های مشارکتی جایگاه خاصی یافته است. برنامه ریزی منطقه ای با مشارکت و شریک قرار دادن مردم در روند تهیه و اجرای طرح ها می تواند گامی موثر در افزایش پایداری منطقه باشد. در این راستا پرسش هایی در رابطه با رویکرد مشارکتی در برنامه ریزی منطقه ای در این پژوهش مطرح شد از جمله اینکه: نقش و اهمیت مشارکت در برنامه ریزی توسعه منطقه ای چیست؟ شرایط عمده تحقق مشارکت در تهیه طرح های توسعه منطقه ای در یک منطقه چیست؟ محدودیت ها و موانع رهیافت مشارکتی در برنامه ریزی توسعه منطقه ای کدامند؟ بنابراین هدف اصلی این پژوهش بررسی و تحلیل رویکرد مشارکتی در برنامه ریزی منطقه ای و نقش و اهمیت مشارکت در برنامه ریزی توسعه منطقه ای بوده است. روش انجام پژوهش پیش رو از نوع توصیفی-تحلیلی مبتنی بر مطالعه اسنادی نظریه ها و منابع موجود در حوزه موضوع برنامه ریزی مشارکتی است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که برنامه ریزی مشارکتی شامل انجام برنامه ریزی با مشارکت افراد می باشد. این افراد می توانند با توجه موضوع و زمینه کار طیف وسیعی از ذینفعان مختلف را شامل شوند؛ در هر اقدام برنامه ریزی منطقه ای به طور کلی 3 طرف وجود دارد: 1)مردم 2)دولت 3)برنامه ریزان که هر یک از طرف ها برای بهتر انجام شدن فرآیند برنامه ریزی مشارکتی وظایفی را بر عهده دارند و بر اساس وظایف خود نقشی تعیین کننده در موقعیت طرح دارند. نتایج این پژوهش نشان می دهد اگر بخواهیم در برنامه ریزی توسعه مناطق، پاسخ گوی احتیاجات امروزی باشیم و سهم نسل های آینده از منابع را در نظر بگیریم باید اداره خردمندانه مناطق را بر پایه برنامه ریزی مشارکتی و مشارکت آگاهانه شهروندان تعریف و برنامه ریزی کنیم.