یش بینی میزان بهبود شاخص ناهمواری در کوتاه مدت پس از اعمال روکش آسفالتی با مخلوط های wma به کمک رگرسیون خطی

مقاله پیش بینی میزان بهبود شاخص ناهمواری در کوتاه مدت پس از اعمال روکش آسفالتی با مخلوط های wma به کمک رگرسیون خطی

امروزه وجود شبکه های بزرگ راه در کشورهای مختلف موجب تخصیص بودجه های کلانی جهت ساخت، نگهداری و بهسازی آن ها شده است. به همین دلیل در دنیا نهادهای مسئول به دنبال دستیابی به ابزاری جهت تخصیص بهینه منابع مالی و الویت بندی پروژه های مربوط به راهسازی هستند. از این رو پیش بینی میزان بهبود شاخص ناهمواری در کوتاه مدت بعد از هر یک از اقدامات تعمیر و نگهداری و هم چنین بهسازی، برنامه ریزان را در اعمال مناسب ترین اقدام ترمیمی بر روسازی یاری می دهد. از این رو در این پژوهش از منبع اطلاعاتی sps-10 که به بررسی تاثیر تکنیک های ساخت مخلوط روکش آسفالتی گرم (wma) بر عملکرد روسازی می پردازد استفاده گردید. با استفاده از روش رگرسیون خطی رابطه میان مشخصات راه و میزان شاخص بهبود وضعیت روسازی در کوتاهمدت ساخته شد. با توجه به مدل توسعه داده شده، مشخص گردید نوع مخلوط روکش و ناحیه آب و هوایی بر کاهش آنی میزان ناهمواری (iri_drop) تاثیری ندارد. تنها فاکتور موثر بر این شاخص مقدار iri پیش از روکش بود.