نبود چشم انداز و فاجعه ی معماری انسان گرا

مقاله نبود چشم انداز و فاجعه ی معماری انسان گرا

ادموند گتیه (edmund getier) در سال 1963 در مقاله ی کوتاه و دو صفحه ای با ارائه 2 مثال نقض و سه منبع، تاریخ معرفت شناسی را بعد از بیش از دو هزاره متحول ساخت و سبب گردید ساختار معرفت شناسی ارتقا یابد؛ اما معماری و شهرسازی در جامعه مسلمانان با منابع ارزشمند و فراوان و صدها مثال مؤید گرانبها با شتابی فراوان حتا از ایده های قابل دفاع اولیه خود فاصله می گیرد و به شیوه ای انتقادی ایده را فدای فرم، مصالح و در یک کلام بطور کامل تسلیم تکنیک علمی می نماید تا آنجا که تصور خود را در جهت دستیابی به آرمانشهر آخرالزمانی مطلوب، در رجعت تکنیکی- نه ایده- به گذشته ها می بیند، در حالی که ایده های متلائم فراوانی را با توجه به منابع اصیل خود در اختیار دارد تا بتواند با سرعت و با در اختیار داشتن قدرت تکنیکی ایده های اولیه خود را توسعه داده و بهبود بخشد.