زیبایی آفرینی تشخیص در سروده های احمد عزیزی

مقاله زیبایی آفرینی تشخیص در سروده های احمد عزیزی

احمد عزیزی از شاعران نوآور و پرشور معاصراست که ذوق سرشار و ذهن خلاقش، سروده هایی ناب، زنده و پویا آفریده است. درپرتو تخیل قوی او، پدیده های طبیعت، مفاهیم انتزاعی و اشیاء با شخصیتی انسانی نموده شده اند به ویژه عناصر طبیعت که بیش ترین تعامل را در شورآفرینی سخن شاعر دارد. تشخیص (جاندارپنداری) به همراه دیگر آرایه های ادبی هم چون: جناس، مراعات النظیر، کنایه و... در شعرهایش حضوری موثر و درخشان دارد. این همراهی علاوه بر تأثیر بیش تر بر مخاطب، زیبایی و غنای سروده ها و بار موسیقیایی آن را نیز افزون کرده است. هم چنین فراوانی اطلاعات فلسفی، دینی، عرفانی و ادبی، دایره واژگانش را فرا می برد و شاعر با کمک آرایه تشخیص تصویرهای بدیع می آفریند. تصویری که معنا و مفهوم در پس آن دست یافتنی می شود و از رهگذر درک، احساس و تجسم به مخاطب انتقال می یابد. در این جستاربه روش کتابخانه ای، سه مجموعه شعر قوس غزل، شبنم های شبانه و طغیان ترانه از احمد عزیزی مورد بررسی قرار گرفته اند که طغیان ترانه بیش ترین هنرنمایی آرایه تشخیص را به خود اختصاص داده است.