مقایسه اثر 6 هفته تمرینات هوازی تداومی و تناوبی بر آنزیم گلوتایتون پراکسیداز رت های مدل پارکینسونی

مقاله مقایسه اثر 6 هفته تمرینات هوازی تداومی و تناوبی بر آنزیم گلوتایتون پراکسیداز رت های مدل پارکینسونی

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر 6 هفته تمرینات تداومی و تناوبی هوازی بر آنزیم گلوتایتون پراکسیداز رت های مبتلا به پارکینسون بود.

روش کار: در این پژوهش از 24 سر رت نر نژاد ویستار 12 هفته ای با میانگین وزن 250 تا 350 گرم استفاده شد. آزمودنی ها با استفاده از رزرپین به پارکینسون مبتلا شدند. سپس تمرینات هوازی تداومی و تناوبی به مدت 6 هفته اجرا شد. و سپس رت ها کشته شدند و بافت هیپوکمپ از سایر قسمت های مغز جدا شد و آنزیم گلوتایتون پراکسیداز اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بانفرونی تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: یافته ها نشان داد که 6 هفته تمرین هوازی تناوبی باعث افزایش سطوح آنزیم گلوتایتون پراکسیداز در رت های مبتلا به پارکینسون می شود. اما تمرین تداومی تاثیر معنی داری نشان نداد.

نتیجه گیری: بنابراین می توان از این نوع تمرینات می توان برای بهبود آنزیم گلوتایتون پراکسیداز بیماران پارکینسونی استفاده کرد.