سطح بندی میزان فرسودگی بافت های قدیم شهری با استفاده از روش topsis در arc gis

مقاله سطح بندی میزان فرسودگی بافت های قدیم شهری با استفاده از روش arc gis در topsis

توازن و تعادل لازمه پایداری یک سیستم است. بهم خوردن موازنه شاخص های "تراز میانگین شهر" در بافت ها فرسوده به دلیل قطع یا اختلال شبکه ها، جریان ها و پیامدهای آن، موجب تشدید پدیده عدم توازن و در نتیجه، اختلال در نظم پایدار سیستم این بافت شده است. در این مقاله با استفاده از اسناد و مطالعات موجود بررسی اقدام به شناخت و ارزیابی مولفه های با هدف و سطح (arc gis) در محیط نرم افزا سامانه اطاعات توصیفی topsis بافت فرسوده با استفاده از مدل تصمیم گیری بندی و اولویت بندی بافت فرسوده و اقدامات آن پرداخته است. با کارگیری مقادیر منتج شده مشخص گردید که در هر کدام از قسمت های این محلات (شیوا- صد دستگاه) کدام رویکرد برای جلوگیری و پیشرفت بافت های فرسوده شهری اتخاذ گردد (بهسازی، بازسازی و نوسازی). با توجه به مقادیر استخراج شده و در نهایت نقشه تولید شده مشخص گردید که بیش تر نوسازی در محله شیوا و با توجه به اطلاعات نیز که بیانگر اقدام نخست بود مبنی بر همین اقدام بود.

هم چنین محله صد دستگاه نیازمند اقدام بهسازی و نوسازی است. در نتیجه این اطلاعات بیانگر این مطلب می باشد که فرسودگی محله شیوا از نوع فرسودگی کامل و در بخشی نقاط نسبی می باشد هم چنینی بر اساس سرانه های استاندارد محله شیوا در کلیه خدمات با کمبود مواجه است و تنها خدمات مذهبی مساحتی در حدود دو برابر نیاز محله را به خود اختصاص داده اند. که در مورد محله صد دستگاه می توان اظهار کرد که هنوز به قرسودگی کامل نرسیده ایم و می توان با اقدامات کوتاه مدت و میان مدت مشکل فرسودگی بافت صد دستگاه را حل کرد. در خصوص کمبودها و نیاز های کاربری در محله شیوا در تمامی کاربرهای و خدمات رفاهی با توجه به سطح و جمعیت محله در تمامی کاربرهای کمبود وجود دارد.