سنجش درجه توسعه یافتگی و رتبه بندی استان های کشور برای عملکرد بانکداری شرکتی

مقاله سنجش درجه توسعه یافتگی و رتبه بندی استان های کشور برای عملکرد بانکداری شرکتی

 در کشورهای در حال توسعه اکثر برنامه ریزی ها توسط دولت و به صورت متمرکز صورت گرفته و به نیازها و پتانسیل های مناطق توجه کمتری شده است. تجربه نشان داده است که در این کشورها نه تنها تخصیص بهینه منابع صورت نمی پذیرد، بلکه عمدتاً منابع تخصیص یافته ارتباط چندانی با نیازها و پتانسیل ها نداشته و شکاف و دوگانگی بین مناطق به طور مرتب افزایش یافته است و نهایتا این عدم تعادل مشکلات متعدد و غیر قابل جبرانی را خصوصا در مناطق کمتر توسعه یافته به وجود خواهد آورد. هدف مطالعه ی حاضر بهره گیری از روشی علمی برای انتخاب مناسب ترین مکان به منظور خدمات رسانی و افزایش کارایی مدیریت بانکداری شرکتی بانک تجارت می باشد، برای این منظور ابتدا 19 شاخص در قالب 2 بخش برای 31 استان کشور گردآوری شد که به دنبال سنجش سطح توسعه یافتگی اقتصادی و رتبه بندی استان های ایران برای عملکرد بانکداری شرکتی (corporate banking) است.

برای سنجش توسعه یافتگی می توان از مدل های مختلفی استفاده کرد، در این پژوهش برای سنجش و رتبه بندی توسعه یافتگی استان های کشور، از روش آنالیز تاکسونومی عددی استفاده شده است. برای رتبه بندی استان های کشور، شاخص های زیادی وجود دارند. با توجه به این که تعداد شاخص های توسعه یافتگی بسیار زیاد بوده و شاخص های منتخب درجات متفاوتی از لحاظ اهمیت دارند، انتخاب شاخص های خاص بر نتیجه پژوهش تاثیر بسزایی می گذارد. بر اساس این رتبه بندی، استان های تهران، اصفهان و خراسان رضوی به ترتیب در رده های اول تا سوم و استان های کهگیلویه و بویراحد و ایلام به ترتیب در رتبه های آخر قرار گرفتند.