رویکردی تحلیلی به تأثیر مؤلفه کالبدی اجتماعی بر ارتقای احساس تعلق اجتماعی

رویکردی تحلیلی به تأثیر مؤلفه کالبدی اجتماعی بر ارتقای احساس تعلق اجتماعی نمونه موردی: محله حسن آباد زرگنده (خیابان عمرانی) تهران

احساس تعلق اجتماعی یکی از نیازهای اساسی انسان ها و محصول کیفیت روابط اجتماعی آن هاست که تأثیر فراوانی بر آسیب های اجتماعی و انحرافات محل هایی دارد و زمینه ساز تصمیم گیری های فردی درباره ارتباط با محیط و زمینه همکاری و مشارکت در تحولات اجتماعی را فراهم می آورد. بر این اساس برنامه ریزی های شهری به گونه ایی جهت دارد که حس تعلق افراد به محل سکونتشان افزایش یابد.

این کار آسیب های اجتماعی ناشی از فقدان این حس را در جامعه به طور عام و در محله به طور خاص کاهش و ایجاد زمینه هایی برای توسعه شهری، شهری سالم و شاد برای شهروندان به وجود می آورد. فعالیت ها و شکل کالبدی موجود در مکان بر حس وابستگی افراد تأثیر می گذارد و ارتباطات فرهنگی و اجتماعی، خاطرات و مفاهیم شخصی بر وابستگی و تعلق به مکان مؤثر است.

در این تحقیق با رویکردی تحلیلی به بررسی عوامل تأثیرگذار بر احساس تعلق اجتماعی در محله حسنآباد زرگنده (خیابان عمرانی) پرداخته شده است، روش تحقیق در این پژوهش توصیفی، تحلیلی، همبستگی و پیمایشی بوده است. جامعه آماری کلیه ساکنین خیابان عمرانی (در حدود 34527 نفر) می باشد،که از بین آن ها 150 نفر به طور تصادفی مورد مصاحبه و پرسشگری قرارگرفته اند.

با توجه به وضع نامطلوب زندگی و پایین بودن سطح تعاملات اجتماعی در فضای محل هایی در محله حسن آباد زرگنده و کاهش چشم گیر احساس تعلق اجتماعی به عنوان مسأله اصلی تحقیق به دنبال شناسایی و ارزیابی مؤلفه های تأثیرگذار بر آن پرداخته شده است. یافته ها حاکی از آن است که: مؤلفه های کالبدی، اجتماعی در کمرنگی مشارکت و تعاملات اجتماعی مردم با محله های مجاور خود و عدم احساس تعلق نقش مهمی داشته است.