نقش پیش بینی کنندگی طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی در میزان افسردگی زنان مطلقه شهر تهران

نقش پیش بینی کنندگی طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی در میزان افسردگی زنان مطلقه شهر تهران

این پژوهش با هدف بررسی پیش بینی کنندگی طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی با افسردگی در زنان مطلقه شهر تهران انجام شد. روش تحقیق توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه ی زنان 45 – 20 سال مطلقه ی شهر تهران در سال 1394 که در دادگاه های شهر تهران پرونده ی طلاق داشته اند، بود. 210 نفر از زنان مطلقه به روش در دسترس انتخاب شدند.

ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های طرحوارهی یانگ- فرم کوتاه ویرایش 2 (2ysq)، پرسشنامه ی سبک های دلبستگی بزرگسالان (کالینز و رید، 1990)، مقیاس افسردگی و استرس لاویباند و لاویباند، 1995  (dass) بود. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد، سبک های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا با افسردگی زنان مطلقه رابطه مستقیم و معناداری مشاهده شد. نتاسج تحلیل رگرسیونی چند متغیری نشان داد، طرحواره های ناسازگار اولیه در کل 37 درصد میزان افسردگی زنان مطلقه را پیش بینی می کند (0.01 p<) و از بین سبک های دلبستگی فقط سبک اجتنابی توان پیش بینی 1 درصد افسردگی را دارد (0.05 p<).