بررسی اثربخشی آموزش غنی سازی روابط زناشویی بر کاهش احساس تنهایی و دلزدگی زناشویی زنان متاهل با گرایش به خیانت

بررسی اثربخشی آموزش غنی سازی روابط زناشویی بر کاهش احساس تنهایی و دلزدگی زناشویی زنان متاهل با گرایش به خیانت

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش روش غنی سازی روابط زناشویی بر کاهش احساس تنهایی و دلزدگی زناشویی در زنان متاهل با گرایش به خیانت می باشد. پژوهش حاضر جزء پژوهش های کاربردی و روش آن نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری، شامل کلیه ی زنان متأهل شهر تنکابن در سال 1398 بودند که در فراخوان عمومی شرکت نموده و 40 نفر از ایشان که نمره بالاتر از میانگین در پرسشنامه گرایش به خیانت به دست به آوردند، بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای گروه آزمایش 8 جلسه آموزش برگزار گردید. ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق شامل: پرسشنامه دلزدگی زناشویی  (cbm)، پرسشنامه احساس تنهایی  (selsa-s  و پرسشنامه نگرش به خیانت (atis)  بود. در بررسی نتایج از اطلاعات به دست آمده علاوه بر روش های آمار توصیفی  )جدول فراوانی، نمودار، میانگین و انحراف معیار(، از تحلیل کوواریانس و نرم افزار spss نیز استفاده شد.

تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد غنی سازی روابط زناشویی به روش گاتمن در مرحله پس آزمون بر میانگین نمره کلی دلزدگی (p=0.001؛ f=(32.925 و احساس تنهایی (p=0.001؛ f=(39.937 اثر داشته است .بر اساس این نتایج، م یتوان چنین گفت که غن یسازی روابط زناشویی به روش گاتمن بر کاهش دلزدگی و کاهش احساس تنهایی )رومانتیک و اجتماعی( زنان با گرایش به خیانت تأثیر دارد. اما بر کاهش احساس تنهایی خانوادگی در زنان با گرایش به خیانت تاثیر ندارد. بنابراین م یتوان نتیجه گرفت که آموزش روش غنی سازی روابط گاتمن بر کاهش دلزدگی زناشویی و احساس تنهایی زنان متاهل با نگرش به خیانت موثر است.