تأثیر روان درمانی وجودی بر خود تمایزیافتگی دانش آموزان دختر

تأثیر روان درمانی وجودی بر خود تمایزیافتگی دانش آموزان دختر

شکل گیری هویت در نوجوانان می تواند با بحران همراه گردد. بحران هویت در مواردی با تمایزنایافتگی فرد همراه است. از طرفی درمان وجودی مدعی هست که می تواند با تمرکز بر مسائل وجودی به حل مشکلات افراد کمک نماید. لذا این پژوهش با هدف بررسی تأثیر رواندرمانی وجودی بر خود تمایزیافتگی در دانش آموزان دختر انجام شد. این پژوهش با روش نیمه آزمایشی، طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل، انجام شد. جامعه پژوهش کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر بیرجند بودند. نمونه پژوهش 30 نفر در نظر گرفته شد (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.

ابزارهای پژوهش پرسشنامه تمایزیافتگی drake (2009) و پکیج آموزشی رواندرمانی وجودی امانی و همکاران (1395) بود. داده ها با کمک نرمافزار spss و با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که رواندرمانی وجودی بر مؤلفه های واکنش پذیری عاطفی، جایگاه من و هم آمیختگی با دیگران مؤثر بوده است. بدین صورت که بعد از رواندرمانی وجودی میزان واکنش پذیری عاطفی، هم آمیختگی با دیگران و گریز عاطفی گروه آزمایش به طور معنی داری افزایش یافته است. نتایج هم چنین نشان داد که روان درمانی وجودی بر جایگاه من تأثیر معنی داری ندارد. می توان نتیجه گیری نمود که از درمان وجودی می توان برای خودتمایزیافتگی دانش آموزان استفاده کرد.