مقایسه نتایج کد محاسبات سلولی ویمز و دراگون برای مجتمع سوخت حاوی جاذب سوختنی

مقایسه نتایج کد محاسبات سلولی ویمز و دراگون برای مجتمع سوخت حاوی جاذب سوختنی

بر پایه مشاهدات، توسعه اقتصادی و رشد جمعیت نیاز فراوان به ذخیره ایمن از انرژی وجود آمده که مهمترین این انرژی ها، الکتریسته می باشد. یکی از معتبر و پایدارترین تکنولوژی تولید برق، انرژی هسته ای است. در واقع راکتور های پیشرفته آب تحت فشار قادر به سوزاندن 70gwd/te از سوخت های هسته ای هستند که عموما نیاز به غنی سازی اورانیوم بیشتر از 5 درصد دارند. ولی از طرفی جاذبه ای سوختنی نیز می توانند به عنوان مدیریت قدرت قلب و بهره برداری حداکثری از سوخت در راکتورها استفاده شوند. در حال حاضر اکسید گادولینیوم (gd₂o₃) به عنوان جاذب سوختنی برای راکتور های آب تحت فشار به منظور کاهش جذب انگلی در انتحای سیکل و تأکید بر کنترل و جذب در ابتدای سیکل مورد استفاده قرار گرفته است. در این مقاله نتایج محاسبات مجتمع سوخت 17×17 با محتوای گادولینیوم اکسید و بورن کاربید با استفاده از شبیه سازی کد دراگون و ویمز مقایسه شده است. با توجه به نتایج میتوان گفت کد محاسبات سلولی ویمز برای مجتمع سوخت همراه با جاذب های قوی مثل گادولینیوم و ¹⁰b چندان اعتبار ندارد.