بررسی رابطه بین اهمالکاری با خود ناتوانسازی تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

بررسی رابطه بین اهمالکاری با خود ناتوانسازی تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

عملکرد تحصیلی دانش آموزان و عوامل موثر بر آن سال هاست که مورد توجه متخصصان آموزش و پرورش قرار گرفته است. اهمالکاری، ازجمله عوامل تاثیرگذار بر عملکرد دانش آموزان است. اهمالکاری مانع پیشرفت دانش آموزان شده و ممکن است پیامدهایی از جمله احساس خودناتوانسازی تحصیلی را برای دانش آموزان به همراه داشته باشد. با توجه به ماهیت این پژوهش که به دنبال بررسی رابطه بین اهمالکاری با خود ناتوانسازی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی می باشد، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر سروآباد تشکیل داد، که 100 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش، برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه اهمالکاری تاکمن (1991) و پرسشنامه خود ناتوان سازی تحصیلی شوینگر و استینسمر پلستر (2010)، استفاده شد. و پایایی آن از طریق از طریق آلفای کرونباخ  محاسبه شد به ترتیب 0.82 و 0.84 بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از اساتید و متخصصان تأیید گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (کولموگرف اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج نشان داد، میزان ضریب همبستگی پیرسون اهمالکاری با خود ناتوانسازی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی (r=0.562) مقدار قوی و مثبت و دارای جهت مستقیم می باشد، یعنی با افزایش میزان اهمالکاری، خود ناتوانسازی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی افزایش می یابد و بلعکس.