تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و پای بندی بر خود ارضایی پسران نوجوان (یک مطالعه موردی)

تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و پای بندی بر خود ارضایی پسران نوجوان (یک مطالعه موردی)

نوجوانی دوره‌ای از زندگی است که با بلوغ جنسی همراه است. یکی از مشکلات برخی از نوجوانان رفتار خود ارضایی است. این رفتار به شکل افراط باعث افزایش احساسات وهیجان‌های منفی در نوجوانان می‌شود. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و پای بندی بر خود ارضایی پسران نوجوان است.روش پژوهش از نوع مطالعه موردی است. آزمودنی این پژوهش یک دانش‌آموز 18 ساله بود. وی در یکی از دبیرستان‌های آموزش‌وپرورش ناحیه سه شیراز مشغول به تحصیل است.

ابزار پژوهش مقیاس خود ارضایی جهانیان، مقیاس اجتناب و همجوشی نوجوانان و برگه‌های خود گزارشی نوجوان بودند. آزمودنی پژوهش به مدت 9 جلسه تحت تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و پای بندی قرار گرفت. جلسه‌های درمانی از طریق آنلاین انجام شد.برگه‌های گزارش آزمودنی و ثبت رفتار آماج وی حاکی از کاهش رفتار خود ارضایی بود. مقایسه داده‌های به‌دست‌آمده از مقیاس خود ارضایی نیز نشان‌دهنده کاهش این رفتار بود. داده‌های مقیاس اجتناب و همجوشی نوجوانان نیز نشان داد که همجوشی شناختی نوجوان کاهش‌یافته است. با بررسی داده‌های به‌دست‌آمده می‌توان استنباط نمود که درمان مبتنی بر پذیرش و پای بندی در کاهش رفتار خود ارضایی آزمودنی مؤثر بوده است. به نظر می‌رسد که این روش درمانی بر کاهش میزان خود ارضایی نوجوانان سودمند باشد.