تحلیل ارکان جرم ناپدیدسازی اجباری بر اساس کنوانسیون ناپدیدسازی اجباری 2006 م. و اساسنامه دیوان بین المللی کیفری

تحلیل ارکان جرم ناپدیدسازی اجباری بر اساس کنوانسیون ناپدیدسازی اجباری 2006  م. و اساسنامه دیوان بین المللی کیفری

ناپدید سازی اجباری یک جرم مرکب و مستمر بوده و از مصادیق جرایم علیه بشریت می باشد . این جرم از طریق محروم کردن قربانی از آزادی « به قصد خارج ساختن او از حمایت های قانونی برای مدت زمان طولانی » با علم به این که عمل مذکوربخشی از یک حمله گسترده یا سیستماتیک علیه یک جمعیت غیر نظامی می باشد ، با پشتیبانی یا اجازه یا رضایت یک دولت یا سازمان سیاسی صورت می پذیرد . آنچه در جرم انگاری این جرم مورد توجه قانون گذار قرار گرفته ، حمایت از حقوق و آزادی های فردی اشخاص است .

رکن مادی این جرم از طریق رفتار مجرمانه مثبت ( در قالب توقیف ، بازداشت ، آدم ربایی یا هر شکل دیگر محرومیت از آزادی ) و رفتار مجرمانه منفی ( در قالب امتناع از اذعان به محرومیت از آزادی و خودداری از ارائه اطلاعات درباره سرنوشت و مکان شخص ناپدید شده ) می باشد . مقامات مافوق در شرایطی در قبال رفتار غیر قانونی مأمور زیر دست خود مسئولیت خواهند داشت . اولین سند جهانی الزام آور درباره این جرم ، « کنوانسیون بین المللی حمایت از تمامی اشخاص در برابر ناپدیدسازی اجباری » می باشد . تنها سند منطقه ای این زمینه "کنوانسیون آمریکایی در مورد ناپدید سازی افراد" می باشد . همچنین "اساسنامه دیوان بین المللی کیفری" در ماده 7 خود به صراحت جرم ناپدید سازی اجباری را جنایتی علیه بشریت تعریف کرده است .